بی بی، اگر چه چند سالی است که دیگر به تکه گوشتی در گوشه اتاق تبدیل شده ای و دیگر به صدایم، نگاهم و ... پاسخی نمی دهی ولی همین وجود آزرده بیمارت هم صفای دیگری به خانه داده است.

یادت هست همین دیروز که آبجی به تو آبمیوه می داد محمد 4ساله مان در کنار تو روی تخت نشست و پتو روی پایت را به روی پای خودش نیز کشید و گفت حالا ما "دو پیرو" شدیم و می گفت و می خندید و صورتت را می بوسید.

عزیزی که از روزی که بدنیا آمده فقط در بستر بودنت را دیده نه محبت های عظیمی که همیشه در حق همه روا می داشتی.

بی بی، صفای وجودت اینگونه به خانه صفا داده است.

ممنون وجودت هستیم.

نوشته شده در جمعه 90/8/13ساعت 7:35 عصر توسط leyla rabiee نظرات ( ) |